Diltiazem HCl

Diltiazem, hipertansiyon, atriyal fibrilasyon ve supraventriküler taşikardilerin tedavisinde yararlı olabilir.

Diltiazem, kedilerde hipertrofik kardiyomiyopatinin tedavisi için birçok klinisyen tarafından tercih edilen bir ilaçtır.

Diltiazem, verapamil veya nifedipin gibi ilaçlar kalsiyum kanal blokörleridir. Tam mekanizma bilinmemekle birlikte, diltiazem miyokardiyal hücrelerde ve vasküler düz kasta hücre dışı kalsiyum iyonlarının trans membran akışını inhibe eder, fakat serum kalsiyum konsantrasyonlarını değiştirmez. Diltiazem kalsiyumun voltaja bağlı kalsiyum kanallarından vasküler düz kas hücrelerine ve miyokardiyal hücrelere girişini seçici olarak azaltır. Bu durum kontraktil proteinlerin aktivasyonunu sağlayabilen intraselüler kalsiyum konsantrasyonunu düşürür. Diltiazem arterlerde dilatasyona yol açarak miyokarda sunulan oksijen miktarını artırır.Diltiazem tek başına veya bir beta-blokör ajanla birlikte verildiğinde, ventriküler fonksiyonu korunan hastalarda sadece hafif negatif inotropik etkiler bildirilmiştir. Ayrıca, kalp atım hızını düzenleyerek ve sistemik vasküler direnci böylece oksijen gereksinimini azaltarak kardiyak yükü düşürür.

Diltiazem kardiyak iletime etki eder. AV düğüm iletimini yavaşlatır ve refrakter süreleri uzatır. Diltiazem SA nodu iletimini nadiren etkiler, ancak Hasta Sinüs Sendromlu hastalarda istirahatta kalp atımını azaltılabilir.

Diltiazem negatif inotropik etkilere neden olsa da, nadiren klinik önemi vardır (verapamil veya nifedipinden farklı olarak). Diltiazem, plazma renin, aldosteron, glikoz veya insülin konsantrasyonlarını etkilemez.

İnsanlarda oral bir dozdan sonra, dozun yaklaşık% 80’i bağırsaktan hızla emilir, ancak yüksek bir ilk geçiş etkisi nedeniyle, emilen ilacın yaklaşık yarısı sistemik dolaşıma ulaşır. Kedilerde biyoyararlanımın, oral dozlamadan yaklaşık 45 dakika sonra meydana gelen pik seviyeleri ile % 50-80 arasında değiştiği bildirilmiştir. Köpeklerde, biyoyararlanım sadece% 30 civarında olabilir.  Diltiazem, plazmada konsantrasyonlarda süte geçer. Diltiazem karaciğerde hızla ve neredeyse tamamen metabolize olur. Kedilerde serum yarı ömrü yaklaşık 2 saat ve köpeklerde yaklaşık 3 saattır. İnsanlarda, eliminasyon yarı ömrü 3.5 ila 10 saat arasında değişir. Böbrek yetmezliği yarı ömürünü artırabilir.

Diltiazem şiddetli hipotansiyon (<90 mm Hg sistolik), hasta sinüs sendromu veya 2. veya 3. derece AV bloğu, akut MI, radyografik olarak belgelenmiş pulmoner tıkanıklığı olan veya hasta hipersensitif olan hastalarda kontrendikedir.  Diltiazem geriatrik hastalarda veya kalp yetmezliği olanlarda (özellikle beta blokerleri de alıyorsa) veya karaciğer veya böbrek yetmezliğinde dikkatli kullanılmalıdır. Doğrudan IV uygulama olarak verirseniz, en az iki dakikada verin.

Normal dozlarda bradikardi, köpeklerde bildirilen en belirgin yan etkidir. Kedilerde kusma en sık görülen yan etki olarak bildirilir. Potansiyel olarak, uyuşukluk, GI sıkıntısı (anoreksi), hipotansiyon, kalp bloğu veya diğer ritim bozuklukları, CNS etkileri, kızarıklıklar veya karaciğer fonksiyon testlerinde yükselmeler her iki türden de oluşabilir. 60 mg alan kediler önemli olumsuz etkiler geliştirmeye eğilimlidir.

Köpeklerdeki oral LD50’nin> 50 mg / kg olduğu bildirilmiştir. Doz aşımı sonrası kaydedilen klinik belirtiler arasında kalp bloğu, bradikardi, hipotansiyon ve kalp yetmezliği sayılabilir. Doz aşımında destekleyici ve semptomatik tedaviden oluşmalıdır. Atropin bradikardileri veya 2. veya 3. derece AV bloğunu tedavi etmek için kullanılabilir. Bunlar vagal blokajına cevap vermezse, izoproterenol denenebilir (dikkatli. Kalp yetmezliğini ve hipotansiyonu tedavi etmek için inotropikler (örn., Dobutamin, dopamin, isoproterenol) gerekebilir. Ağır akut toksisite için yavaş bir intravenöz kalsiyum infüzyonu (% 10 kalsiyum glukonatın 1 mL / 10 kg vücut ağırlığı) da yararlı olabilir.

-Anestezik, Genel: Diltiazem’in kardiyak depresan etkilerini artırabilir.

-Benzodiazepinler: Diltiazem benzodiazepin seviyelerini artırabilir.

–Beta-Blokerler: Diltiazem, beta-blokerleri (oftalmik beta blokerleri dahil) de alan hastalarda gelişen bradikardi, AV bloğu veya CHF olasılığını artırabilir; ek olarak, diltiazem propranololün biyoyararlılığını önemli ölçüde artırabilir.

-Buspirone: Diltiazem buspiron seviyelerini artırabilir.

-Simetidin / Ranitidin: Simetidin plazma diltiazem konsantrasyonlarını artırabilir; diltiazem’in etkilerinin daha fazla izlenmesi gerekebilir. Ranitidin ayrıca diltiazem konsantrasyonlarını da daha az ölçüde etkileyebilir.

-Siklosporin: Diltiazem, siklosporin serum konsantrasyonlarını artırabilir.

Dozaj

! Köpekler:

Supraventriküler taşiaritmilerin tedavisi için:

a) Akut yönetim için: 0.125–0.35 mg / kg IV; kronik tedavi için: 0.5-1.5 mg / kg PO q8h ( CHF li hastalar için digoksin ile birlikte kullanılır.)

b) Atriyal taşikardinin akut tedavisi için: 0.05-0.15 mg / kg yavaş yavaş IV, etki etmek için her 5 dakikada bir veya toplam 0.1-0.3 mg / kg doza kadar tekrarlayın; ya da 0.5 mg / kg PO takiben her saat 0.25 mg / kg PO olacak şekilde dönüştürün ya da toplam oral doz 1.5 – 2 mg / kg ver. Kronik olarak: 2 mg / kg’a kadar 0,5 mg / kg PO q8h başlangıç ​​dozu verebilir.

c) Acil tedavi için: Başlangıçta 2 dakika içinde verilen 0.25 mg / kg IV bolus; sonraki 0.25 mg / kg boluslar, dönüşüm gerçekleşene kadar 15 dakikalık aralıklarla veya 0.75 mg / kg’lık bir maksimum (toplam) dozda tekrarlanabilir.

Supraventriküler aritmiler için hipertrofik kardiyomiyopati, hipertansiyon:

a) 0.5 – 1.5 mg / kg PO q8h; yukarı doğru titremek.

Nitroprusside kullanma yetenekleri mevcut olmadığında hipertansiyon acil durum yönetimi için:

a) 0.5 mg / kg PO q6h (kan basıncı kontrol edilmezse, bir beta-blokeri (ör. atenolol) ekleyebilir.

! Kediler:

Supraventriküler taşiaritmilerin tedavisi için:

a) 0.5–1  mg / kg PO q8h (1.5 mg’a kadar)

b) Akut yönetim için: 0.125–0.35 mg / kg IV; kronik tedavi için: 7.5 mg (kedi başına) PO q8h (kedi için hipertrofik kardiyomiyopati ve atriyal fibralasyon olmadığı sürece CHF’li hastalar için digoksin ile birlikte kullanılır, daha sonra digoksin bırakılır.)

c) Acil tedavi için: Başlangıçta 2 dakika içinde verilen 0.25 mg / kg IV bolus; sonraki 0.25 mg / kg boluslar, dönüşüm gerçekleşene kadar 15 dakikalık aralıklarla veya 0.75 mg / kg’lık bir maksimum (toplam) dozda tekrarlanabilir.

Hipertrofik kardiyomiyopatinin tedavisi için:

a) 7.5 mg PO q8–12h;

Supraventriküler aritmiler için hipertrofik kardiyomiyopati, hipertansiyon:

a) 0,5–2,5 mg / kg PO q8h