Digoksin

Digoksin için veteriner endikasyonları, konjestif kalp yetmezliği, atriyal fibrilasyon ve supraventriküler taşikardilerin tedavisini içerir. Digoksin yaşamı uzatmaz, ancak kalp yetmezliği semptomlarını azaltır. İlacın etkin kullanımı kandaki digoksin konsantrasyonunu ölçen bir testle en iyi şekilde izlenir.

Kalp yetersizliğini tedavi etmek için Digoksin tedavisi tartışmalıdır. Günümüzde pek çok kardiyolog, köpekler ve kedilerde kalp yetmezliği için pimobendan‘ın kullanılabilirliğinden dolayı digoksin’i artık çok kullanmamaktadır.Pek çoğu, diüretikler ve muhtemelen ACE inhibitörleri ile kullanıldığında digoksin bazı hastalarda yararlı etkilere sahip olabileceğini, ancak digoksinin tek başına nadiren kalp yetmezliği için kullanıldığını belirtmektedir.

Digitalis glikozitlerin farmakolojisi kapsamlı bir şekilde incelenmiştir, ancak referansı tartışmalıdır. Digitalis glikozitler, kalp yetmezliği olan hastalarda aşağıdaki etkilere neden olur: artmış kardiyak output ile artmış miyokardiyal kontraktilite (inotropizm);  diürez artışı ile ödem azalması; kalp boyutunda, kalp hızında, kan hacminde ve pulmoner ve venöz basınçlarda azalma; ve (genellikle) miyokardiyal oksijen talebinde net bir değişiklik yoktur.

Digitalis glikozitlerin birkaç elektrokardiyak etkisi vardır, bunlar arasında şunlar vardır: AV düğüm boyunca iletim hızının azalması ve uzun süreli etkili refrakter periyodu (ERP). PR aralığını artırabilir, QT aralığını azaltabilir ve ST aralığının depresyonuna neden olabilirler.

Farmakokinetik

Oral uygulamayı takiben absorpsiyon, ince bağırsakta meydana gelir ve kullanılan oral dozaj formuna bağlı olarak değişkendir. Gıda emilim derecesini geciktirebilir. Gıda, tablet uygulamasından sonra kedilerde% 50 oranında emilen miktarı azalttığı bildirildi. Pik serum seviyeleri genellikle oral sıvıdan 45-60 dakika sonra ve oral tablet uygulamasından yaklaşık 90 dakika sonra ortaya çıkar. İlk oral dozda digoksin alan hastalarda, dozdan 6 – 8 saat sonra pik etkiler ortaya çıkabilir.

İlaç, böbrekler, kalp, bağırsak, mide, karaciğer ve iskelet kası bulunan en yüksek seviyeleri ile vücut boyunca yaygın olarak dağılır. En düşük konsantrasyonlar beyinde ve plazmada bulunur. Terapötik seviyelerde ilacın yaklaşık% 20 ila 30’u plazma proteinlerine bağlanır. Yağda sadece küçük miktarlar bulunduğundan, obez hastalar, vücut ağırlığına göre çok yüksek dozlar alabilirler.

Digoksin az metabolize edilir, glomerüler filtrasyon ve tübüler sekresyon ile böbreklerden atılır. Sonuç olarak, önemli böbrek hastalığı olan hastalarda doz ayarlamaları yapılmalıdır. Köpeklerde ve kedilerde digoksinin eliminasyon yarı ömrü için rapor edilen değerler oldukça değişken olmuştur ve değerler köpekler için 14.4-56 saat arasında bildirilmiştir; Kediler için 30 – 173 saattir.

Pek çok kardiyolog, digoksinin, hipertrofik kardiyomiyopati ile kedilerde kontrendikedir, çünkü miyokardiyal oksijen ihtiyacını arttırabilir ve dinamik çıkış obstrüksiyonuna yol açabilir.

Digoksin, p-glikoprotein pompası tarafından aktif olarak taşınır ve MDR1 aleli mutasyonuna (Collies, Australian Shepherds, Shelties, Long-haired Whippet ırklarında) duyarlı bazı ırklar, özellikle CNS etkileri olmak üzere toksisite açısından daha yüksek risk altındadır.

Digitalis gibi kardiyoglikositler, ventriküler fibrilasyonlu veya digitalis intoksikasyonlu hastalarda kontrendikedir. Glomerulonefrit ve kalp yetmezliği ya da idiyopatik hipertrofik subaortik stenozlu(IHSS) hastalarda aşırı dikkatli kullanılmalıdırlar. Şiddetli pulmoner hastalık, hipoksi, akut miyokardit, miksödem veya akut miyokard enfarktüsü, sık ventriküler kasılmalar, ventriküler taşikardiler, kronik konstriktif perikardit veya eksik AV bloku olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdırlar.

Esas olarak böbrekler tarafından elimine edilen, digoksin, böbrek hastalığı olan hastalarda dikkatle izlenmeli ve serum seviyeleri ile kullanılmalıdır. Hipernatremik, hipokalemik, hiperkalsemik, hiper veya hipotiroid olan hayvanlar daha küçük dozlar gerektirebilir; dikkatle izleyin.

Digoksinin olumsuz etkileri genellikle yüksek veya toksik serum seviyeleri ile ilişkilidir ve kalp ve ekstrakardiyak klinik belirtiler olarak sınıflandırılır. Digoksin toksik etkilerine karşı duyarlılık bakımından tür farklılıkları vardır. Kediler, digoksin’e nispeten duyarlıdır, köpekler ise yüksek serum seviyelerine daha toleranslı olma eğilimindedir.

Kardiyak etkiler, diğer ekstra kardiyak klinik belirtilerden önce görülebilir ve sonuçta kalp yetmezliği klinik bulgularının kötüleşmesiyle tarif edilen neredeyse her tip kardiyak aritmi içerebilir. Gözlenen daha yaygın aritmiler veya EKG değişiklikleri şunlardır: tam veya eksik kalp bloğu, ST segment değişiklikleri, paroksismal bloklu ventriküler veya atriyal taşikardiler ve multifokal erken ventriküler kasılmalar. Bu etkiler, kötüleşen kalp hastalığından da kaynaklanabileceğinden, hastalık sürecinin veya dijitalis zehirlenmesinin bir sonucu olup olmadıklarını belirlemek zor olabilir. Şüpheniz varsa, serum seviyesini izleyin veya digoksin tedavisini geçici olarak durdurun.

Veteriner tıbbında en sık görülen ekstrakardiyak klinik bulgular hafif GI rahatsızlık, anoreksi, kilo kaybı ve ishali içerir. Kusma, IV enjeksiyonları ile ilişkilendirilmiştir. Oküler ve nörolojik etkiler rutin olarak insanlarda görülür, ancak hayvanlarda yaygın değildir veya saptanmaz.

Çalışmalar annenin serum ve sütünün digoksin konsantrasyonlarının benzer olduğunu göstermiştir; Bununla birlikte, emen yavrularında herhangi bir farmakolojik etki görülmemiştir.

Kronik toksisitenin klinik belirtileri yukarıda tartışılmıştır. Köpeklerde IV uygulamasından sonra akut toksik dozun 0.177 mg / kg olduğu bildirilmiştir.

Kronik digoksin toksisitesinin tedavisi onunla ilişkili klinik belirtilerin şiddetiyle belirlenir. Çoğu hasta, ilacı geçici olarak durdurduktan ve dozaj rejimini yeniden değerlendirdikten sonra iyi sonuç verecektir.

Yakın zamanda bir akut yutkunma meydana gelmiş ve mevcut herhangi bir kardiyotoksik veya nörolojik işaret (koma, nöbet vb.) ortaya çıkmamışsa, mideyi boşaltmak ve ardından aktif kömür uygulanabilir.

Kardiyotoksisitenin türüne bağlı olarak, destekleyici ve semptomatik tedavi uygulanmalıdır. Serum elektrolit konsantrasyonları, ilaç düzeyi “statü” temelinde mevcutsa, varsa arteriyel kan gazları ve sürekli EKG takibi yapılmalıdır. Asit-baz, hipoksi ve sıvı ve elektrolit dengesizlikleri düzeltilmelidir. Normokalemik hastalarda potasyum kullanımı oldukça tartışmalıdır ve sadece sürekli izleme ve klinik uzmanlık ile denenmelidir.

Yaşamı tehdit eden digitalis ile indüklenen aritmilerin tedavisinde spesifik antiaritmik ajanların kullanılması gerekli olabilir. Bu aritmiler için en sık lidokain ve fenitoin kullanılır. Atropin, sinüs bradikardi, SA arresti veya 2. veya 3. derece AV bloğunu tedavi etmek için kullanılabilir.

Digoksin ile ilişkili birçok potansiyel ilaç etkileşimi vardır ve aşağıdaki liste mutlaka her şey dahil değildir. İlaçla ilişkili dar terapötik indeks nedeniyle, bu ilaçlar (aynı sınıfta olanlar) digoksin üzerinde stabilize edilen hastalara eklendiğinde daha fazla takip gerektirir.

–Aşağıdaki ilaçlar digoksin serum seviyelerini azaltabilir:

Aminosalisilik asit, Antasitler, Kolestramin, Cimetidine, metoklopramid, neomisin (oral), Sarı Kantaron, sulfasalazin

–Aşağıdaki maddeler serum seviyelerini artırabilir, eliminasyon oranını azaltabilir veya digoksinin toksik etkilerini artırabilir: Amiodaron, antikolinerjikler, kaptopril (veya diğer ACEI’ler), diazepam, Diltiazem, eritromisin,  furosemid,  ketokonazol / itrakonazol, omeprazol (veya diğer PPI’lar), kinidin, rezerpin, tetrasiklin, verapamil

–Beta-Blokörler: AV iletimi üzerinde ilave olumsuz etkileri olabilir, tam kalp bloğu yapabilir

–Kalsiyum Kanal Blokörleri (diltiazem, vb.): AV iletimi üzerinde ilave olumsuz etkiler yaratabilir.

–Potasyum / Elektrolit Dengesi, Etkileyen İlaçlar (örn. Diüretikler, amfoterisin B, glukokortikoidler, laksatifler, sodyum polistiren sülfonat, glukagon, yüksek doz IV dekstroz, dekstroz / insülin infüzyonları, furosemid, tiazidler): Hastayı digitalis toksisitesine yatkın hale getirebilir.

-Spironolakton: Digoksinin toksik etkilerini artırabilir veya azaltabilir.

Dozaj
Köpeklerde günde iki kez 0.0025 ila 0.003 mg / kg.
Kedilerde günde bir veya 2 günde bir kez 0.125 mg’lık bir tabletin 1 / 4’ü.
Uygulama süresi tedavi edilen duruma, ilaca verilen yanıt ve herhangi bir yan etkinin gelişmesine bağlıdır. Evcil hayvanınız daha iyi hissedse bile, nüksetmeyi önlemek veya direnç gelişimini önlemek için tüm tedavi planı tamamlanmalıdır.