Potasyum

Potasyum takviyesi, potasyum bozukluklarını önlemek veya tedavi etmek için kullanılır. Genellikle oral potasyum tedavisi, parenteral potasyum uygulamasına göre daha güvenli olduğu için tercih edilir.

Potasyum vücutta başlıca hücre içi katyondur.  Sinir impulus iletimi; düz, iskelet ve kalp kası kasılması; ve normal böbrek fonksiyonlarının korunması gibi hücresel tonisitenin korunmasında esastır. Potasyum ayrıca karbonhidrat kullanımı ve protein sentezinde de kullanılır.

Potasyum birincil olarak (% 80-90) böbrekler yoluyla atılır ve geri kalanların çoğu dışkıyla atılır. Terlemeden çok küçük miktarlar atılabilir (ter bezleri olan hayvanlar).

Potasyum tuzları, hiperkalemi, böbrek yetmezliği veya şiddetli böbrek yetmezliği, şiddetli hemolitik reaksiyonlar, tedavi edilmemiş Addison hastalığı ve akut dehidratasyonu olan hastalarda kontrendikedir. GI motilitesinin bozulduğu hastalarda oral formları kullanılmamalıdır.

Potasyum esas olarak hücre içi bir elektrolit olduğundan, serum seviyeleri potasyumun toplam vücut depolarını yeterince yansıtmayabilir. Asit baz dengesi de gerçek potasyumu maskeleyebilir. Sistemik asidozlu hastaları, gerçekte toplam vücut potasyumu önemli ölçüde düşük olsada hiperkalemi gösterebilir. Tersine, alkaloz ise yanlış düşük potasyum serum değerine neden olabilir. Tedaviden önce renal ve kardiyak fonksiyonu değerlendirin ve serum potasyum seviyelerini yakından izleyin. Uygulamayla 3 ila 5 gün içinde genellikle hücre dışı ve hücre içi sıvılar arasında denge oluşur. Bazı klinisyenler, asidoz mevcutsa veya bir endişe varsa, potasyum asetat, sitrat veya bikarbonat kullanır; alkaloz mevcutsa potasyum klorür kullanır.

Potasyum takviyesi ile ilişkili başlıca problem hiperkaleminin gelişmesidir. Hiperkalemi ile ilişkili klinik belirtiler, kas zayıflığı ve / veya GI rahatsızlıklarından kardiyak iletim bozukluklarına kadar değişebilir. Bu klinik belirtiler hipokalsemi, hiponatremi veya asidoz şiddetlendirilebilir. İntravenöz potasyum tuzları verilmeden önce seyreltilmeli ve yavaşça verilmelidir (bakınız Dozlar).

Oral tedavi GI sıkıntısına neden olabilir ve IV tedavisi damarları tahriş edebilir.

İzlenen potasyum takviyesi, gebelik veya emzirme döneminde olumsuz etkilere sahip değildir.

Potasyum tuzları çok hızlı uygulandığında veya potasyum renal boşaltım mekanizmalarının bozulması durumunda ölümcül hiperkalemi gelişebilir. Hiperkaleminin tedavisi için özel protokollere başvurulması önerilmektedir.

-ACE İNHİBİTÖRLERİ (örn., Enalapril): Potasyum retansiyonu meydana gelebilir; hiperkalemi riski artar.

-Digoksin: Digitalis tedavisi alan ciddi veya tam kalp bloğu olan hastalarda, potasyum tuzlarının kullanılmaması önerilir.

-NSAİD’LER: Non-steroid antiinflamatuar ajanlarla verilen oral potasyum gastrointestinal yan etki riskini artırabilir.

-Potasyum tutan diüretikler (ör., spironolakton): Potasyum retansiyonu oluşabilir; hiperkalemi riski artar.

Köpekler ve Kediler:

Hipokalemi için:

a) İntravenöz replasman: Eğer hayvan normal böbrek fonksiyonuna sahipse, IV KCI 0.5 mEq / kg / saat’i geçmemelidir. Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hayvanlarda veya potasyum tutucu diüretik kullananlarda IV replasmanını çok dikkatli kullanın.

Subkutan replasman: Eğer IV kullanımı uygun değilse veya hızlı düzeltme gerekli değilse, SC sıvılarına KCl ekleyebilir; litre başına 30 mEq potasyum aşmayın.

Oral ikame: köpekler için gerekli enerji alımında 100 kalori başına 2.2 mEq oranında Potasyum glukonat PO veya potasyum glukonat sıvısı (20 mEq / mL) 5 mL 8 –12 saatte bir PO verilir.

b) İntravenöz replasman: Potasyum klorür IV, 0.5 mEq / saat’i geçmemelidir. Yedek sıvının konsantrasyonu 60 mEq / L’den fazla olmalıdır. Vücut boyutuna bağlı olarak, oral potasyum glukonat kullanılarak en kısa sürede köpekler için 2 – 44 mEq / gün dozda başlayın; Kediler 2–4 mEq / gün olsun.