Ranitidine HCl

Veterinerlik tıbbında ranitidin mide, duodenal ülserler, üremik gastrit, strese bağlı veya ilaca bağlı erozif gastrit, özofajit, duodenal gastrik reflü ve özofageal reflü tedavisi ve / veya profilaksisi için kullanılmaktadır. Ayrıca gastrinomlar ve sistemik mastositoz ile ilişkili hipersekretuvar durumları tedavi etmek için kullanılmıştır. Gastrik motilite üzerindeki etkilerinden dolayı, özellikle de mide ülseri hastalığı ile ilişkili olduğu durumlarda, mide boşalmasının arttırılmasında yararlı olabilir. Ranitidin, prokinetik etkileri ile kedilerde kolonik aktiviteyi uyarmak için de yararlı olabilir.

Parietal hücrelerin H₂ reseptörlerinde, ranitidin, histamini rekabetçi bir şekilde inhibe eder, böylece hem bazal koşullarda hem de gıda, amino asitler, pentagastrin, histamin veya insülin ile uyarıldığında gastrik asit çıkışını azaltır. Ranitidin, simetiden 3- 13 kat daha güçlüdür (molar bazda).

Ranitidin gastrik boşalma zamanlarının gecikmesine neden olabilirken, asetilkolinesterazı inhibe ederek (böylece muskarinik reseptörlerde asetilkolini arttırarak) GI motilitesini daha fazla teşvik edecektir. Alt özofagus sfinkter basınçları ranitidin ile artırılabilir. Üretilen mide suyu miktarını azaltarak, pepsin miktarını azaltır.

Ranitidin, simetidin’den farklı olarak, vazopresinin salınmasını inhibe edebilmesine rağmen, serum prolaktin seviyeleri üzerinde kayda değer bir etkisi olduğu görünmemektedir.

Köpeklerde oral biyoyararlanım yaklaşık% 81, serum yarı ömrü 2.2 saat ve dağılım hacmi 2.6 L / kg’dır.

Ranitidin karaciğerde inaktif metabolitlere metabolize olur ve böbrekler tarafından atılır (glomerüler filtrasyon ve tübüler sekresyon yoluyla); Böbrek yetmezliği olan hastalarda ilacın birikimi oluşabilir.

Ranitidin, ona aşırı duyarlı olan hastalarda kontrendikedir. Azalmış böbrek fonksiyonu olan hastalarda dikkatli ve muhtemelen düşük dozda kullanılmalıdır. Ranitidin, 5 günden uzun süre yüksek IV dozları alan insanlarda artmış serum ALT seviyelerine neden olmuştur. Üretici, yüksek dozda, kronik terapi ile, serum ALT değerlerinin izleme için dikkate alınmasını önermektedir.

Hayvanlarda genellikle kullanılan dozajlarda yan etkiler çok nadir görülür. Görülebilen potansiyel yan etkiler (insanlarda belgelenmiştir), zihinsel karışıklık ve baş ağrısını içerir. Nadiren, agranülositoz gelişebilir ve hızlı IV verilirse, geçici kardiyak aritmiler görülebilir. IM uygulamasından sonra enjeksiyon yerinde ağrı görülebilir. IV bolus küçük hayvanlarda kusmaya neden olabilir.

Dikkatli kullanıldığında güvenlidir. Laboratuar hayvanlarında yapılan çalışmalar bazı riskler ortaya çıkarmış olabilir, ancak bu ilaçlar köpeklerde ve kedilerde güvenli gibi görünmektedir veya bu ilaçlar, doğuma yakın bir zamanda verildiği takdirde güvenlidir.

Ranitidin, süte geçer. Emziren hastalarda tavsiye edilmez.

Ranitidin doz aşımı ile klinik deneyim sınırlıdır. Laboratuvar hayvanlarında çok yüksek dozlarda (225 mg / kg / gün) kas titremeleri, kusma ve hiperapne görülmüştür. Hayvanlarda aşırı dozlarda semptomatik ve destekleyici olarak tedavi edilebilir. Hemodiyaliz ve periton diyalizinin vücuttan ranitidin çıkardığı belirtilmiştir.

-Asetaminofen: Ranitidin (doza bağlı), asetaminofen metabolizmasını inhibe edebilir
–Antasitler (yüksek dozlar): Ranitidinin emilimini azaltabilir; Eşzamanlı kullanıldığında ayrı zamanlarda (2 saat arayla) verin.

-Ketokonazol, itrakonazol: gastrik pH’in artmasıyla ranitidin emilimi azalabilir

-Metoprolol: Ranitidin, metoprololun yarı ömrünü ve pik seviyelerini artırabilir

-Vitamin B₁₂: Uzun süreli ranitidin kullanımı B_-12‘nin oral emilimini azaltabilir

Kedi ve köpeklerde genel dozu: günde iki veya 3 defa 1–2 mg / kg PO