EOZİNOFİLİ

Eozinofilller doku hücresidir. Dolaşımdaki eozinofiller her zaman lokal yangıya katılmazlar. Eozinofil miktarı değişkendir, prognozun belirlenmesinde, hastalığın süreci hakkında bilgi vermez. Hayvanlarda eozinofili en yaygın olarak antijenler, IgE antikorları ve mast hücreleri veya bazofillerin etkilendiği belirli parazitik enfeksiyonlar, allerjik solunum sistemi hastalıkları ve dermatozlarda bulunur. Eozinofili özellikle visseral göçü olan (nematod ve karaciğer kelebekleri), sadece bağırsak içinde lokalize olmayan intestinal parazit enfeksiyonlarında belirgindir. Parazitismusta eozinofilinin oluşması için parazit proteinine karşı hipersensitivite oluşmalı ve bu protein vücut içine salınmalıdır. Helmint antijenler IgE antikor cevabın potansiyel etkenleridir. Ancak, parazit doku içinde yerleştiği bölgede hücre infiltrasyonuna neden olmalıdır. Böylece, parazit lümen içinde serbest yaşarken, intestinal parazitismusta eozinofili oluşmaz.

Eozinofili aynı zamanda normalde çok sayıda mast hücresi bulunan deri, akciğer, bağırsak ve uterus gibi organların yangılarında da oluşabilir. Mast hücrelerinden histamin veya anafilaksinin eozinofilik kemotaktik faktörünün salınımına yol açan hasar veya antijen-antikor (IgE) reaksiyonları eozinofillerin bölgede toplanmasını sağlar. Kandaki histamin konsantrasyonunun artışı, kemik iliğindeki eozinofillerin dolaşıma geçmelerine neden olur. Böylece, sürekli mast hücre degranülasyonu ile ilgili, değişik kronik hastalıklarda eozinofili oluşabilir. İnsektisid, gıda allerjisi ve kedilerin astımı gibi IgE’nin yol açtığı alerjik hipersensitivite olan hayvanlarda eozinofili olabilir. Nonspesifik kronik diyare olan hayvanlarda gastrointestinal kanaldan alınan biyopsi örneklerinde, çoğunlukla çok sayıda intramural eozinofiller bulunur.

Eozinofili ender olarak mast hücre tümörleri ve diğer tümöral oluşumları olan hayvanlarda oluşabilir. Eozinofilik granulomları olan bazı hayvanlarda da oluşur. Eozinofilik lösemiden ayrımı zor olabilen hipereozinofilik sendromda sürekli eozinofili vardır. Hipereozinofilik sendromda aynı zamanda pek çok organda eozinofil hücre infiltrasyonu ve hasar oluşur. Kan ve dokulardaki eozinofiller kalıcı ağırlıklı olarak işaretlenmiş olgun eozinofil ile karakterize birçok dokuda (kemik iliği, lenf nödülü, ince bağırsak) eozinofil infiltrasyonu görülür. Kronik eozinofilik lösemiden farkı çok zordur, ikisi de kemik iliğinde eozinofilik hiperplaziye ve diğer organlarda eozinofilik infiltrasyona neden olmasıyla karakterizedir. Kedilerde az görülen idiopatik bir hastalıktır, köpeklerde neredeyse hiç görülmez. Dolaşımda değişik şekilde erişkin olmayan eozinofillerin bulunması, eozinofilinin diğer nedenlerinden ayırt edilmesini sağlar .

Eozinofili bulunan bir hastanın diagnostik yaklaşımında uzun bir hastalıklar listesi bulunur. Bu hastalıkların pek çoğunda eozinofiller, mast hücreleri ve IgE ile ilgili genelleme yapmak için belirgin bir bağlantı yoktur. Parazitik ve alerjik hastalıklar öncelikle düşünülmelidir. Bununla beraber fungal, viral, protozoon ve bakteriyel enfeksiyonlarda da eozinofili oluşur. Eozinofili olduğunda belirli hastalıkların olması daha muhtemeldir ancak bunun aksi de olasıdır.

Mast hücreleri deri, solunum ve sindirim sisteminde çok sayıda bulunduğundan, bu sistemlere yönelik diagnostik yaklaşımlarda bulunulması faydalıdır.

Kedi ve köpeklerde deri insektlere karşı gelişen deri reaksiyonu, gıdasal aşırı duyarlılık veya dermatitisler yönünden öncelikle muayene edilmelidir. Eozinofilik plak ve granülomlar eozinofiliye neden olabilir. Sürekli eozinofili olan köpeklerde, diagnostik yaklaşım kedilerdekinin aynısıdır. Köpeklerde dirofilarioziste eozinofili yaygın olduğundan, başlangıçta mikrofilaria testi uygulanmalıdır. Diğer sistem hastalıkları bulunan köpeklerde bile uygulanması gerekir.

Burun svabı, trakeal aspiratlar veya bronşiyal sekresyonlardan hazırlanan preparatların sitolojik muayeneleri yapılabilir. Parazitlerin olmadığı (Örneğin Paragonimus Aleurostrogylus veya Dirofilaria) eozinofilik pulmoner yangılarda kedilerde astım, köpeklerde eozinofilik pnömoni düşünülmelidir. Üst solunum yollarının çeşitli lezyonlar yönünden kontrolü gereklidir.

Bundan sonra, sindirim sistemi değerlendirilir. Özellikle dışkı muayenesi yapılmalıdır. Antihelmintik tedaviden sonra belirgin veya sürekli eozinofilinin olması nedenin endo- ve ektoparazitler olmadığını gösterir. Sestodlar, askaritler ve kancalı kurtlar kedilerde eozinofiliye yol açmaktadır. Sindirim sisteminin paraziter olmayan yangısal hastalıkları eozinofiliyi stimule edebilir. Sibirya kurdu ırkı köpeklerin ağzında gelişen eozinofilik granüloma eozinofiliye neden olmaktadır. Eozinofilik granuloma, histopatoloji veya sitoloji ile teşhis edilir, morfolojik olarak kedilerdekine benzer. İntestinal parazitler köpeklerde kedilerden daha şiddetli olurlar. Ancak, dışkı muayenesi pozitif olsa bile diğer nedenler de düşünülmelidir .

Eozinofillerin pek çok dokuya infiltre olabildiği ve hasara yol açtığı açıklanamayan idiopatik hastalık gelişimleri hipereozinofilik sendrom olarak isimlendirilir. Hipereozinofilik sendrom, eozinofilik enteritis ve eozinofilik lösemi olan bazı kedilerde oluşur. Teşhiste son olarak, eozinofilopoietinlerin salınımını arttıran tümörler düşünülmelidir. Örneğin, T lenfositler kemik iliğinde eozinopoezisi stimule eden maddeler üretirler. Mast hücreleri de stimüle eden veya kemik iliğinden depo eozinofillerin salınımına yol açan maddeler üretirler. Özellikle köpeklerde potansiyel neden olarak mast hücre tümörleri göz önünde bulundurulmalıdır. Kedilerde deri mast hücre tümörlerinde eozinofili yaygın bulgu değildir. Köpeklerin mast hücre tümörleri periferal kanda ender olarak eozinofiliye neden olurlar. Bunlar daha çok eozinofilik infiltrasyona sahiptirler. Sistemik mastositozisli 16 köpeğin sadece 2’sinde eozinofili belirlenmiştir. Köpeklerde lenfosarkomlar ender olarak eozinofilik infiltrasyona veya ender olarak eozinofiliye neden olurlar. Doku eozinofilisi olan değişik neoplastik ve neoplastik olmayan hastalıklarda eozinofilinin olmaması, periferal kandaki eozinofillerin yarı ömürlerinin kısa olmasıyla açıklanabilir (köpeklerde ortalama 30 dakika). Köpeklerde östrus eozinofiliye neden olabilir. Ender olsa da özellikle dirofilariozis, alerjik reaksiyonlar ve hipereozinofilik sendrom gibi hastalıklarda, degranüle olmuş eozinofiller görülebilir.

Eozinofili nedenleri:
 İmmun ilişkili -alerjiler (atopi, kedi astımı, pire alerjisi, gıda alerjileri)(alerjiler her zaman eozinofili yapmaz.) -eozinofilik gastroenteritis -eozinofilik plak ve granüloma kompleksi -eozinofilik miyozitis -kedilerin hipereozinofilik sendromu -pemfigus foliaseus  Enfeksiyon -bakteriyel -fungal (aspergillozis, kriptokokkozis)  Parazitismus, parazit göçleri -Nematod, trematod, ektoparazit, protozoa  Kronik doku hasarı (özellikle alerjik reaksiyonda)  Hipoadrenokortisizm, hipertiroidizm  Atipik intersitisyel pnömoni  Akut pulmoner amfizem  Dermatozlar, atopi  Köpeklerde östrus  Hemolitik-hemorajik hastalıklar  Tümör ilişkili eozinofili -fibrosarkom -miyeloproliferatif hastalık -lenfoma -mast hücreli tümör -nekrotik tümörler -monositik lösemi -myelomonositik lösemi